Een half uur voor de dienst begon, zat de Wijnbergkerk al afgeladen vol. Onder hen Geert Bourgeois (N-VA), want Tine werkte een tijdje als parlementair medewerker bij Spirit. Velen moesten rechtstaand de herdenkingsplechtigheid meemaken.
Haar familie en vrienden hadden niet gekozen voor een louter christelijke begrafenis en vonden bij pastoor Jan Parmentier veel begrip. Hij duidde de pijnlijke gebeurtenis wel in een christelijk perspectief. Een zeer goede vriendin leidde alles in goede banen.
‘Tines wortels liggen in de Moerstraat, waar ze opgroeide in een warm familienest', vertelde ze. ‘Praten kon ze al vrij vroeg, het boeken verslinden kwam pas later. De rode draad door haar leven was talent, passie en de nood om dingen te organiseren, mensen bijeen te brengen. Aan de universiteit van Leuven volgde ze politieke wetenschappen, ze was een tijdje parlementair medewerker en sinds kort coördineerde ze het project Wonen in de regio Tielt.'
‘Als ze lacht'
Heel pakkende getuigenissen ook van vele vrienden. Sarah noemde Tine haar lekker gaan eten-maatje, je mag zagen-maatje, steden ontdekken-maatje. Jeroen las een passend fragment voor uit de memoires van Palmer en Marie herinnerde iedereen eraan dat Tine iets had met ‘de zee'. Heel pakkend was het lied van Yevgueni met ‘als ze lacht breekt de hele hemel open' en ‘als ze lacht baad ik uren in de zon'.
‘Familie was altijd al belangrijk en bijzonder hecht, zeg maar innig', vertelde iemand. ‘Ze had telkens ook cadeautjes mee voor iedereen als ze van een reis terugkwam, maar nooit zomaar een cadeautje. Haar Jan was sinds een paar jaar de kers op de taart.'
Vrienden Kris en Pedro herinnerden zich Tine als een gangmaker, speels en passioneel, gezellig, een grote zus met een sterke wil en persoonlijkheid die niemand onberoerd liet. ‘Een persoon, honderd facetten, duizend dromen.'
Stefaan stelde dat ondanks de nu donkere wolken er toch ooit nieuwe kleuren komen. Inge bedankte voor de steun en het onuitgesprokene.
Een heel ontroerend moment was toen de vrienden samen rond de kist een gedicht voorlazen. Iedereen mocht een bloemetje op de kist leggen en langzaam aanschuiven voor een woord van troost.